Ατομική Ψυχοθεραπεία με βάση τις αρχές της Σύγχρονης Σχεσιακής Ψυχανάλυσης
Πολύ συχνά παρατηρούμε ότι στην αλληλεπίδρασή μας με άλλους σε όλες τις διαπροσωπικές μας σχέσεις (οικογένεια, φίλους, συνεργάτες-συναδέλφους, σύντροφο), αναπαράγουμε συμπεριφορές που «μάθαμε» στην αλληλεπίδρασή μας κατά τη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας αλλά και μετέπειτα από αυτή, με τους γονείς, τους φροντιστές μας και άλλες σημαντικές φιγούρες. Οι πρώιμες αυτές σχέσεις αποτελούν τα σχεσιακά πρότυπα που εσωτερικεύουμε και αναπαράγουμε αργότερα στη ζωή μας. Το προσωπικό μας «σχεσιακό ρεπερτόριο», όπως διαμορφώθηκε στην πορεία του χρόνου, μπορεί να μας εξυπηρετούσε στο παρελθόν αλλά να μην ταιριάζει πλέον στο σύνολο των ενήλικων σχέσεών μας στο παρόν.
Στη Σχεσιακή Ψυχοθεραπεία ανακαλύπτουμε με ποιον τρόπο το πώς «στεκόμαστε» και λειτουργούμε σε μια σχέση στο «εδώ και τώρα» της ζωής μας συσχετίζεται με προηγούμενες εμπειρίες. Ο στόχος είναι να χτίσουμε μια δυνατή θεραπευτική σχέση, να αναπτύξουμε νέες ιδέες και τρόπους σκέψης για τις σχέσεις μέσα από αυτή, και να χρησιμοποιήσουμε και τα δυο αυτά ως ένα νέο μοντέλο δημιουργίας υγιέστερων, ποιοτικότερων και πιο σταθερών σχέσεων με τους γύρω μας.
Βάση της θεραπευτικής διαδικασίας στη Σχεσιακή Ψυχοθεραπεία αποτελεί η σχέση μεταξύ θεραπευτή-θεραπευόμενου. Ο θεραπευτής δεν είναι ένας απλός παρατηρητής- ακροατής, αλλά συμμετέχει ενεργά στη διάρκεια κάθε συνεδρίας χωρίς όμως να εστιάζεται η προσοχή σε αυτόν. Λειτουργώντας σαν «ομάδα», το δίδυμο θεραπευτή- θεραπευόμενου, σε μια σχέση ισότιμη, μοιράζονται και αξιοποιούν θεραπευτικά τις σκέψεις (συνειδητές και ασυνείδητες) και τα συναισθήματα και των δυο, που αφορούν τόσο στη μεταξύ τους σχέση όσο και στις σχέσεις του θεραπευόμενου με τους σημαντικούς άλλους στο παρελθόν και στο παρόν του. Με τον τρόπο αυτό συν-δημιουργούν ένα νέο «είδος» σχέσης που είναι βασισμένο στην εμπιστοσύνη και την ασφάλεια, ανταποκρίνεται στην ανάγκη του θεραπευόμενου να δημιουργήσει αυθεντικές σχέσεις που δεν θα είναι αναπαραγωγή των παρελθοντικών καθώς διαφέρει από αυτές, και αποτελεί το «πρότυπο» που ανοίγει νέους δρόμους για σχέσεις που θα ικανοποιούν τις παρούσες ψυχικές του ανάγκες.
Η θεραπευτική διαδικασία ενδεικτικά στοχεύει:
- στην ανακούφιση δύσκολων συναισθημάτων
- στην αναγνώριση και έκφραση συναισθημάτων, αναγκών και επιθυμιών στους άλλους
- στην ανάπτυξη και ενίσχυση του αυτοσεβασμού και της αυτοπεποίθησης
- στην επίλυση ενδοψυχικών συγκρούσεων
- στην κατανόηση του πώς το «εκεί και τότε» έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στο τι συμβαίνει στο «εδώ και τώρα»
- στην οικοδόμηση ενός αυτόνομου Εαυτού
- στην αντικατάσταση δυσλειτουργικών στρατηγικών αντιμετώπισης με άλλες λειτουργικότερες
- στην ψυχική ανάπτυξη του ατόμου ώστε να μπορεί να επιλέγει ελεύθερα τη δράση του και να διαμορφώνει τη ζωή του όπως το ίδιο επιθυμεί
Καλύτερες και πιο δυνατές σχέσεις είναι το θεμέλιο για μια ζωή που νιώθουμε γεμάτοι, με ψυχική ισορροπία και ευημερία.